Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Φλεβικές Παθήσεις

→ Τι ονομάζουμε πρωτοπαθείς κιρσούς των κάτω άκρων;
Οι κιρσοί είναι ανευρυσματικές διευρύνσεις των φλεβών που παίρνουν σφαιρική, ατρακτοειδή ή κυλινδρική μορφή με ευθεία ή οφιοειδή πορεία.
→ Πόσο συχνή πάθηση αποτελούν οι κιρσοί των κάτω άκρων;
Οι κιρσοί αποτελούν πιθανότατα την πιο συχνή πάθηση για τους χειρουργούς. Η συχνότητα τους υπολογίζεται στο 50% περίπου των ενηλίκων γυναικών και 40-45% των ενηλίκων ανδρών. Τα ποσοστά αυξάνουν με την αύξηση της ηλικίας.
→ Τι προκαλούν οι κιρσοί των κάτω άκρων;
Αποτελούν την πιο συχνή αιτία χρόνιας φλεβικής ανεπάρκειας. Με τον όρο αυτό εννοούμε την ύπαρξη συνεχούς φλεβικής υπέρτασης λόγω φλεβικής στάσης από την ύπαρξη επιδεινούμενων πρωτοπαθών κιρσών(95% περιπτώσεων), την αγενεσία των βαλβίδων καθώς και την ύπαρξη μεταθρομβωτικού συνδρόμου(παρουσία κατεστραμμένων φλεβικών βαλβίδων) συνέπεια της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης.
→ Ποιοι παράγοντες συμβάλλουν στην αύξηση της συχνότητας της πάθησης αυτής;
Η ηλικία βρέθηκε ότι αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην αύξηση εμφάνισης των κιρσών όπως επίσης και η κληρονομικότητα.
Οι ορμονικές επιδράσεις των οιστρογόνων και της προγεστερόνης(γυναικείες ορμόνες) τόσο κατά την εφηβεία, την εγκυμοσύνη ή την λήψη αντισυλληπτικών χαπιών παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στην δημιουργία των κιρσών ή των αραχνοειδών φλεβών. Το γυναικείο φύλο καθώς και η παρατεταμένη ορθοστασία που παρατηρείται σε ορισμένα επαγγέλματα αποτελούν επιβαρυντικούς παράγοντες, χωρίς να αποδεικνύεται όμως κάποια σταθερή σχέση μεταξύ κιρσών και ορθοστασίας. Η αύξηση του σωματικού βάρους με αύξηση της πίεσης, αυξάνει την πίεση που ασκείται στις φλέβες καθώς επίσης και η αύξηση της θερμοκρασίας.
Η πάθηση αυτή επηρεάζει κυρίως τα κάτω άκρα λόγω της ανάγκης λειτουργίας τους ενάντια στην βαρύτητα με κατεύθυνση προς την καρδιά καθώς και του μεγαλύτερου όγκου αίματος που έχουν να μεταφέρουν. Στα άνω άκρα είναι ασυνήθιστη η παρουσία τους.
→ Τι συμπτώματα παρουσιάζουν οι ασθενείς με κιρσούς των κάτω άκρων;
Τα συμπτώματα των ασθενών με κιρσούς των κάτω άκρων ποικίλλουν ανάλογα με τον βαθμό ανεπάρκειας των βαλβίδων της μείζονος σαφηνούς φλέβας, την ύπαρξη ή μη βαλβιδικής ανεπάρκειας των διατιτραινουσών φλεβών καθώς και την ικανότητα της μυικής αντλίας της γαστροκνημίας να διατηρεί χαμηλή την φλεβική πίεση κατά την βάδιση.
Πολλές φορές ασθενείς με μικρού μεγέθους κιρσούς στα κάτω άκρα παρουσιάζουν εντονότερη συμπτωματολογία από ασθενείς με μεγαλύτερου μεγέθους κιρσούς στα κάτω άκρα.
Τα συμπτώματα που παρουσιάζονται είναι πόνος, εύκολη κόπωση, αιμωδίες, αίσθημα βάρους και αδυναμίας με ή χωρίς την παρουσία οιδήματος κυρίως κατά τις απογευματινές ή βραδυνές ώρες. Χαρακτηριστικό σημείο αποτελεί η βελτίωση ή εξαφάνιση των συμπτωμάτων με την ανύψωση των κάτω άκρων άνωθεν του επιπέδου της καρδιάς.
→ Τι επιπλοκές μπορούν να προκαλέσουν οι κιρσοί στα κάτω άκρα;
Μπορεί να εμφανισθούν ρήξη και θρόμβωση των κιρσών. Η ρήξη συνήθως δεν είναι σοβαρή και μπορεί κάποιος να την ελέγξει με απλή πίεση. Εξαίρεση αποτελούν οι κλινήρεις και ηλικιωμένοι ασθενείς που λόγω μεγάλης απώλειας αίματος μπορεί να διατρέξουν άμεσο κίνδυνο για την ζωή τους. Σε ασθενείς που λαμβάνουν αντιπηκτική αγωγή λόγω κάποιου συνοδού προβλήματος απαιτείται μεγαλύτερη διάρκεια αιμόστασης. Η θρόμβωση των κιρσών προκαλεί τοπική επιπολής(επιφανειακή) θρομβοφλεβίτιδα με συμπτώματα θερμού και ερυθρού δέρματος όπως και ευαισθησίας και πιθανού οιδήματος στην πορεία της φλέβας με πιθανή ανάμειξη και του περιβάλλοντος ιστού. Στην περίπτωση αυτή αντιμετωπίζεται με συντηρητικά μέσα.
Σημεία δερματίτιδας(υπερμελάγχρωση) παρατηρούνται σε ορισμένες περιοχές κυρίως στον έσω σφυρό(αστράγαλο). Αυτό προκαλείται από την μηχανική καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων λόγω άναρχης ροής στις διατιτραίνουσες φλέβες και την εναπόθεση αιμοσιδερίνης. Παρατηρείται επίσης εμφάνιση φλεγμονωδών στοιχείων με παράλληλη παρουσία οιδήματος, ερυθρότητας καθώς και ευαισθησία.
Σε προχωρημένες καταστάσεις μπορούμε να συναντήσουμε δερματική νέκρωση με παρουσία έλκους στις περιοχές αυτές κυρίως στην έσω επιφάνεια του τελικού τριτημορίου της κνήμης με ή χωρίς την παρουσία βακτηριακής επιμόλυνσης. Η θεραπεία στην περίπτωση αυτή είναι ιδιαίτερα χρονοβόρα και απαιτητική.
→ Ποιες είναι οι εργαστηριακές εξετάσεις για την μελέτη του φλεβικού συστήματος;
Ο υπερηχοτομογραφικός έλεγχος (triplex) φλεβών, αποτελεί την μέθοδο εκλογής για την ανάδειξη ή μη της παρουσίας θρομβώσεων στο φλεβικό σύστημα καθώς και βαλβιδικής ανεπάρκειας με παρουσία ή μη παλίνδρομης ροής. Άλλες επεμβατικές μέθοδοι μελέτης αποτελούν ο προσδιορισμός των φλεβικών πιέσεων κατά το βάδισμα και η φλεβογραφία που εκτελείται σε περιπτώσεις με αμφισβητούμενες πληροφορίες.
→ Υπάρχει θεραπεία για να αντιμετωπίσω τους κιρσούς;
Η αντιμετώπιση των κιρσών εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως ο αισθητικός, η σοβαρότητα των συμπτωμάτων, η παρουσία αλλοιώσεων στο δέρμα καθώς και εξελκώσεων. Οι ασθενείς με δευτεροπαθείς κιρσούς(μετά από εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση) αποτελούν ιδιαίτερη ομάδα ασθενών με ειδική αντιμετώπιση. Η θεραπεία που εφαρμόζεται σε ασθενείς με κιρσούς είναι η συντηρητική, η σκληροθεραπεία καθώς και η χειρουργική.
→ Σε ποιους ασθενείς ενδείκνυται η συντηρητική αντιμετώπιση;
Η συντηρητική θεραπεία με εξωτερική συμπίεση(ελαστικές κάλτσες) αφορά ασθενείς σε πρώιμα στάδια έναρξης της φλεβικής ανεπάρκειας χωρίς ενοχλητικά συμπτώματα, ή ασθενείς με σοβαρές συνοδές παθήσεις που καθιστούν την χειρουργική αντιμετώπιση τους υψηλού κινδύνου. Η χορήγηση φαρμακευτικών ουσιών όπως τα πχ. τα φλαβονοειδή μπορεί να βελτιώσει τα συμπτώματα του ασθενούς χωρίς να εξαφανίζει την υποκείμενη αιτία.
→ Ποιους ασθενείς αφορά η σκληροθεραπεία;
Η σκληροθεραπεία αφορά την τοπική έγχυση αφρού ή σκληρυντικών ουσιών για την συστηματική εξάλειψη ενδοδερμικών και υποδορίων φλεβών που ανεπαρκούν(φλεβεκτασίες-ευρυαγγείες). Οι ουσίες αυτές προκαλούν βλάβη στο ενδοθήλιο των φλεβών και στην πλειονότητα των περιπτώσεων την μετατρέπουν σε ινώδη χορδή(μη λειτουργική φλέβα).
→ Ποια μέθοδος έχει δώσει τα καλύτερα αποτελέσματα σε ασθενείς με συμπτωματικούς κιρσούς;
Παρόλο που η συντηρητική θεραπεία σε συνδυασμό με την σκληροθεραπεία έδωσαν αρχικά καλά αποτελέσματα, οι περισσότεροι ασθενείς με κιρσούς σήμερα υποβάλλονται σε απολίνωση και αφαίρεση των επιπολής φλεβών(μείζονος ή ελάσσονος σαφηνούς φλέβας) με την μέθοδο stripping by invagination. Ακολουθεί απολίνωση ή όχι των διατιτραινουσών φλεβών καθώς και αφαίρεση των υποδορίων κλάδων. Αυτή η μέθοδος έδωσε τα καλύτερα και σε βάθος χρόνου αποτελέσματα 5-10 ετών.
Η επέμβαση γίνεται υπό περιοχική αναισθησία. Ο ασθενής κινητοποιείται άμεσα μετεγχειρητικά και λίγες ώρες αργότερα αποχωρεί από το νοσοκομείο πλήρως κινητοποιημένος.
→ Τι ακριβώς κάνουν και ποιος είναι ο ρόλος των σύγχρονων ελάχιστα επεμβατικών θεραπευτικών μεθόδων;
Οι σύγχρονες θεραπευτικές μέθοδοι ανταγωνίζονται τις κλασσικές μεθόδους αφαίρεσης της φλέβας όπως ο ενδοφλέβιος καυτηριασμός με ραδιοσυχνότητες RF ή LASER. Οι μέθοδοι αυτοί βασίζονται στην ιδέα ότι ένας καθετήρας εισάγεται διαμέσου του δέρματος στην παθολογική φλέβα και χρησιμοποιώντας ραδιοσυχνότητες ή laser προκαλούν την καταστροφή και θρόμβωση της φλέβας με την βοήθεια της θερμότητας με συνέπεια την ινώδη συστολή και καταστροφή της. Η μέθοδος εκτελείται υπό τοπική αναισθησία με ή χωρίς την αφαίρεση παράπλευρων κλάδων με φλεβεκτομές ή ενδεχόμενη υποστηρικτική μικροσκληροθεραπεία, και το πλεονέκτημα τους είναι η γρήγορη επιστροφή του ασθενούς στην καθημερινή πράξη.