Με τον όρο αγγειίτιδες εννοούμε μια ετερογενή ομάδα παθήσεων που προκαλούν φλεγμονή του τοιχώματος των αγγείων δηλαδή των αρτηρίων, των φλεβών και τα τριχοειδή. Οι αγγειίτιδες μπορούν να επηρεάσουν αγγεία κάθε μεγέθους και να οδηγήσουν σε στένωση ή απόφραξη τους, αδυναμία του τοίχωματος τους με σχηματισμό ανευρύσματος ή και αιμορραγία. Όταν παρουσιάζεται στένωση ή απόφραξη του αγγείου, το όργανο που αιματώνεται από το συγκεκριμένο αγγείο υποφέρει από ισχαιμία(έλλειψη οξυγόνου), η οποία μπορεί να προκαλέσει βλάβη της λειτουργίας του οργάνου ή ακόμα και θάνατο του ασθενούς εάν εμπλέκεται ένα κρίσιμο όργανο.
Υπάρχουν πολλών τύπων αγγειίτιδες. Αποτελούν ένα σύνολο από σπάνιες και πολύπλοκες νόσους. Ταξινομούνται ως πρωτοπαθείς όταν δεν υπάρχει γνωστή αιτία και δευτεροπαθείς όταν μπορεί να αναγνωρισθεί αιτία. Παραδείγματα δευτεροπαθών αγγειίτιδων είναι αυτά που προκαλούνται από λοιμώξεις, τοξικότητα από φάρμακα, κακοήθειες ή άλλες παθήσεις όπως ερυθηματώδης λύκος ή ρευματοειδής αρθρίτιδα. Αντίστοιχα παραδείγματα πρωτοπαθών αγγειίτιδων είναι η κοκκιωμάτωση του Wegener, το σύνδρομο του Churg- Strauss, η οζώδης πολυαρτηρίτιδα, η αρτηρίτιδα του Takayasu και η κροταφική αρτηρίτιδα.